پناه بر.................. لواسانات

پناه بر .................... لواسانات

پناه بر ....................روستاي افجه ،برگ جهان،نيكنام ده،جاجرود و...

پناه بر .................... هر چه روستاي پاك و هواي پاكه

چه تعطيلاتي !؟كه نمي توني از خونه در آي !

از خدا خواسته رفتم شهر دانشگاهي ام.دو روز موندم كلاسهاي پيش نيازم رو رفتم.اساتيد رو ديدم .جزوه هايي از بچه ها گرفتم.دوستان خوابگاهي رو ملاقات كردم.دو روز با زندگي ساده دانشجويي سر كردم.به پروپوزال پايان نامه يكي از بچه ها تا 1 شب كار كمك كردم.

يه خبر خوب مربوط به خودم شنيدم!؟!؟!؟!؟!؟!؟

ابلاغ دفاعيه ام اومد و گرفتمش.يعني با محاسبه رييس پژوهش مي تونم تا 10اسفند پايان نامه ام  رو تحويل بدم و از 21 اسفند مجوز دفاع دارم.ولي صد حيف كه نمي رسم تا اون موقع همه كاراي تحقيق و پ‍ژوهشهاي كتابخانه اي و نگارش پايان نامه ام رو تموم كنم.

 يعني اينطور فكر مي كنم.خيلي دلم مي خواد بتونم با اين سرعت به اتمامش برسونم.دعام كنين شايد دعا تون بگيره.

استاد راهنما رو ديدم .مذاكرات لازم انجام شد . كلي راهنمايي كردند.

تي ديل مي ديل ده خوشتر وگرسم!؟

اي ببخشيد فكر كردم  متوجه ميشين.(دل من و تو خوشتر و خرم تر از هم برگشتيم)

10شب رسيدم خونه ديدم بساط كوه نوردي دم در آماده هست.

انگار من نيستم دل شون تنگ ميشه اونوقت تصميم ميگيرن منو ببرن كوه نوردي .بگم آخه مرد حسابي دو روز نبودم چرا نرفتين؟يعني وجود من اينقدر براتون مهمه !؟نمي دونم والا؟

گفتم:فردا قرار كوه دارين؟پسرك با چه لذتي گفت بله شماهم مياين؟منم گفتم بله كه ميام .

اما پسرو (پسر بزرگه )من نميام .درس دارم .تازه هوا هم آلوده ست.پدرو انگار نشنيد.اينجور وقتا تحويل نمي گيره كه كسي ساز مخالف نزنه ولي اگه پسرو زود تر گفته بود شايد من هم مي گفتم نمي آم.اما تير از كمان رها شده بود.دلم نيومد حالشونو بگيرم.

صبح به خاطر من دير پاشدند.ساعت 7 راه افتاديم به طرف كوه هاي دارآباد.5 دقيقه اي كه رفتيم ديديم خانومه تو راديو داره از ورزش ايروبيك تعريف ميكنه.ول هم نميكنه .مهربان همسر گفت چقدرميگه .

گفتم هوا چقدر آلودهستا!.گفته نه اون بالا بد نيست .خانم مجري حرفو عوض كرد.كه اله بله جيم بله .هوا آلوده ست.حتي كوه هم مناسب نيست .گفتم بيا بريl اوشون فشم.گفت نه بابا هوا اونقدرها هم بد نيست.خانم مجري گفت آهاي ملت نرين كوه .اگه هم ميرين برين لواسون،افجه و....

جالب اينجاست ما هنوز به ميني سيتي نرسيده بوديم كه خانمه به دادمون  رسيد .جالبتر اينه اصلا" آدرسي از غرب تهران يا جاهاي ديگه نگفت.انگار همه ملت از شمال شرق تهران دارن ميرن كوه.

خلاصه با وساطت خانم مجري سر خر رو كج كرديم  به طرف لواسون.اگه بدونين چقدر خوب و عالي بود!؟

مجاور باغي ،كنار جوي آبي و بساط املت شوهر پز رو آتش و چاي شوهر پز بهتر از اون.بيا و ببين چه هوايي و چه آرامشي.

خلاصه هم بايد مهربون همسرو به زور ببريم هم به زور برگردونيم.اينقدر خوشش اومد كه گفت كاش يه تيكه زمين اينجا بخريم .خودم كم مرض زمين خواري داشتم يكي ديگه هم اضافه شد.من كه تجربه ي سختي ساخت ساختمان شمال رو داشتم گفتم:ببين من خشت هم رو خشت نمي زارما.گفته باشم.اگه دوست داري آماده بخر .رفت تو فكر .فكر نكنين خيلي سرمايه داريما !نه اين اعتماد به نفسيه كه بنده به ايشان دادم كه فكر مي كنه در كنار من همه چي قابل دست يابيه.توي پست هاي سابق نوشتم كه خانوادتا"تا سر خيابون هم مي ترسيدن برن .دعا كنين از خر شيطون بياد پايين.

اومد خونه اينقدر جلوي پدر مادر  بهتر از جانش تعريف كرد؛اونا كه هميشه ساز مخالفند انگار نه انگار كه از پروژه ي جديدي داره حرف مي زنه .خلاصه خدا عاقبت ما رو به خير كنه.

وقتي داشتيم از اتوبان بابايي  مي اومديم گفت بريم تره بار.رفتيم  براي خريد ميوه.

سالهاست بخاطر تنوع ترشي هاي بيرون،ترشي درست نكردم .با ديدن گل كلم هايي كه مي درخشيدند هوس كردم يه دبه كوچك درست كنم.هميشه ميدونستم كار من نيست كه دستم به كم بره .اينبار هم نرفت.خلاصه الان كه 12.30 شبه تازه تونستم فارغ بشم از بساط ترشي.

بي خودي هم دلتونو خوش نكنين .برا هيشكي نمي آرم مگه بياين خونه مون مهموني يه شيشه هم موقع رفتن ببرين.هر كي مياد دستش بالا.

اين بود تعطيلات هواي آلوده و وارونگي هواي تهران.